İnsancıklar – PDF Kitap İndir Oku

Sene 1846’dır. Genç Dostoyevski, ilk romanı İnsancıklar’ı tamamlar bitirmez konut dostu yazar Grigoroviç’e okutur. Grigoroviç o kadar heyecanlanır ki birkaç kere kalkıp Fyodor’un boynuna sarılmak ister; fakat dostunun fazla duygu şovlarından sevmediğini bildiği için yapmaz. Grigoroviç ertesi gün romanı yazar ve yayımcı Nekrasov’a götürür; kitaptan çok etkilenen Nekrasov da eleştirmen Belinski’ye… “Yeni Gogol doğdu!” der, Nekrasov, daha kapı ağzında. Aynı günün akşamı, Belinski’ye tekerrür uğradığında onu coşku içinde bulur: “Nerede kaldınız? Nerede bu Dostoyevskiniz? Genç mi? Kaç yaşında? Hemen getirin bana onu!”

Belinski’nin evine getirilen yirmi üç yaşındaki genç yazar, daha sonra orada olanları şöyle anlatacaktır: “Ve işte… beni onun yanına götürdüler. Belinski’yi birkaç sene evvel coşkuyla okumuştum, ama bana ürkütücü ve sert gelmişti ve benim İnsancıklar’ımla alay edecek diye düşünüyordum. Beni çok hürmetli ve mütevazi bir biçimde karşıladı; ama daha bir dakika dahi geçmeden her şey apayrı oldu… Ateşli ateşli, alevli gözlerle konuşuyordu. “Siz kendiniz anlıyor musunuz?” diyordu bana tekerrür tekerrür, alışkanlığı olduğu üzere haykırarak, “Ne yazmış olduğunuzu kavrıyor musunuz?.. Tam bu vahim hakikati, bizlere göstermiş olduğunuz bu hakikati siz mi düşündünüz? Olamaz, sizin gibi yirmi yaşında birinin tam bunları kavramış olmasına imkân yok… Hakikati keşfetmiş ve bir sanatçı olarak bülten etmişsiniz, size bir hüner verilmiş, kabiliyetinizin bedelini öğrenil ve emin olun, siz büyük bir yazar olacaksınız.”

Sene 2013. 167 sene sonra Dostoyevski her kuşağın başucu yazarlarından olma özelliğine gözetiyor ve İnsancıklar, onun dünya edebiyatına ilk hediyeyi…