Benim Evim Neresi – Yarasız Çocukluk Yoktur – PDF Kitap İndir Oku

“Evinde yalnız vazgeçilmiş çocuklar için bu dünya konut değil. İçine doğduğumuz her konut konutumuz değil.”

Benim çocukluğumdaki konutum sırçadandı. Kırar kırar tekerrür yapıştırırdık. Kaç kere döküldü üstümüze o konut öğreniyor musun? Kaç kere yaralandık odalarımıza girmeye çalışırken. Bu kadar çok yara aldığımızı muhakkak etmedik el kâinata natürel. Canımız kesildi konut içinde kaldı. Kol kırıldı yen içinde kaldı. Babam kırılan sırçalardan odama ayna yaptı. Bakardım. Nerde kırılıp nerde birleştiğimi izlerdim. Parça parçaydım. Suratımı bütün göremediğim için hep yetersiz anımsıyorum çocukluğumu. Annem dökülen parçalardan kendine kolye yaptı. Batardı. Elimi uzatmaya kalktığımda canım yanardı. Onun yanına yanaşamadığım için bütün andırmıyorum anne kokusunu. O bölünmüş konuta konutum diyemediğim için öğrenemiyorum konutumun neresi olduğunu.
Konutumu bulamıyorum. Kendimi öğrendim öğreneli arayıp duruyorum. Hiçbir denetlememde yanıta erişemiyorum. Sanki yersiz ve yurtsuzum. Andırdığım ilk hatıralarımda dahi aidiyetsizim. Dünyanın neresine gitsem adressizim. Hangi çatının altına sığınsam yeniden konutsuzum. Koca dünyada kendime bir barınak bulamıyorum. Yerlere göklere sığamıyorum. Benim konutum neresi?